Þetta er svei mér þá búið að vera skrítið. Á miðvikudagskvöldið er Rúna að koma úr sturtu og þá byrjar vinstri fóturinn á henni að bólgna upp. Hún hringir í lækni og er kölluð inn á sjúkrahús. Þar, eftir tveggja og hálfs klst bið er henni tjáð að það sé möguleiki á að þetta sé blóðtappi og að hún þurfi að fara í rannsókn. Hún er lögð inn á spítalann og ég sendur heim. Svo fer hún í rannsókn á fimmtudeginum þar sem þetta er staðfest. Hún er með blóðtappa í náranum vinstramegin og þarf að fara í uppskurð. Þetta væri ekkert svo mikið mál ef hún væri ekki ófrísk en þannig er mál með vexti að þetta er mikið mál.
Ég fékk að gista hjá henni í nótt upp á Borgarspítala. Allir þar eru æðislegir og miklu betri samskipti og upplýsingaflæði til sjúklinga heldur en á kvennadeildinni.
Akkúrat í þessum skrifuðu orðum er Rúna mín að fara í aðgerð og mér líður ekkert smá illa yfir þessu. Mig hlakkar svo til að hitta hana aftur eftir hádegið að ég er að farast.

Veit ekki hvað ég á að segja nema að ég elska hana meira en allt annað. (fyrirgefið væmnina en svona líður mér bara)

Þangað til næst……