Nú er kominn enn einn föstudagurinn. Rúna er komin á kvöldvakt sem þýðir að við Kristján erum bara einir heima á kvöldin. Maður hittir kelluna ekki neitt nema þegar ég kyssi hana bless á morgnana.

En svona er þetta bara, vinnan göfgar manninn eins og einhver spéfuglinn sagði hérna um árið.

Helgin framundan og ég að vinna á laugardaginn… hnuss.

Bújakaza

Þangað til næst…