Lífið í Reykjavík er leiðinlegt. Hangi öll kvöld í þessari tölvuskruddu og reyni að finna mér eitthvað til dundurs. Hef ekki fyrir mitt litla líf þorað að prófa Call Of Duty síðan ég fékk tremmakastið um daginn. Langar til Grundarfjarðar þar sem allir ástvinir manns eru. Hnuss. Sem betur fer er Ninnalingurinn á leiðinni í bæinn es ví spík. Spurning um burger á eftir.

Ég heyrði furðulegan disk um daginn. Stuðningsmanna disk með Snæfell þar sem Þórunn Antonía fer mikinn. Mæli með því að allir sem vettlingi geta valdið taki sig til og hlusti á þennan dularfulla disk. Ég veit ekki alveg hvað þeir ágætu menn í Snæfell eru að reyna að töfra fram á þessum disk, hvort það er stemming eða fagrir tónar veit ég ekki en eitt veit ég þó, það er það að þessi diskur lét mig persónulega fá fiðring í magann. Og gott ef það vottaði ekki fyrir pínu gæsahúð líka. En það var á alveg röngum forsendum. Eru þeir ekki að grínast með þessu???? Þetta er alveg skelfilegt. Gæsahúðin myndaðist því ég skammaðist mín fyrir að búa á Snæfellsnesi og fiðringurinn í maganum myndaðist vegna hláturkrampans sem fylgdi á eftir. Jeminn eini. Þetta gæti alveg eins verið sungið af stelpunni sem söng í appelsín auglýsingunni í fyrra, þetta er alveg hræðilegt. En samt , Áfram Snæfell never ðenn less.

Er búinn að henda inn nokkrum myndum frá jólahaldinu.

Þangað til næst……