Nú er frost á fróni frýs í æðum blóð og allt það. Þetta var nú sungið hérna til forna þegar ég var uppá mitt besta, en það var nú bara bekk in ðe dei þegar það voru alvöru skaflar út um allt. Rúturnar voru á 42″ dekkjum og keðjaðar 8 mánuði ársins.
En nú er öldin önnur, akkúrat núna er rok og rigning úti á meðan einhverjir bjánar eru að sprengja síðustu flugeldana úti. Mér er skapi næst að fara á hjólinu vestur á morgun. En ég er rétt að bíða af mér mesta rokið hérna í bænum. Það var allt hvítt í morgun en það dugði skammt. Þegar ég stimplaði mig út kl 18:12 þá var allt orðið autt. Autt æ tells jú, og það er sjötti janúar for kræing át lád. Global warming heitir það víst. Eini snjórinn sem maður sér nú orðið er þegar maður opnar frystinn og nær sér í vanilluís. Ekki það að ég sé að kvarta eitthvað mikið en það væri nú samt fínt að fá bara smá vetur… bara smá, þó að það væri ekki nema svona eina til tvær vikur, þannig að það væri hægt að dusta rykið af skíðalyftu Grundarfjarðar og skella sér eina salíbunu niður fjallið. En svona er Ísland í dag.

Annars ætlaði maður nú ekki að vera að væla í fyrsta pistli ársins en svona er þetta. Áramótin voru hreint út sagt notaleg hjá mér. Rúna fór á ball og Soffi kom til mín og við horfðum á video á meðan blindfullir besefar máluðu bæinn rauðan og Kristján Freyr svaf svefni hinna réttlátu. Þetta var alveg eðal, kannski er maður orðinn gamall, ég veit það ekki… Æm getting tú óld for ðiss sjitt eins og skáldið sagði einhverntímann.

Í spilaranum:
Lonely day – System of a down
Boulevard of broken dreams – Green day
Politics – KoRn
Kerfisbundin þrá – Maus
Svefninn laðar – Ný Dönsk

Þangað til næst…..